Werpen
Bij het opruimen van oud speelgoed vindt oma een paar plankjes, stokjes en vijf ringen. Op de twee plankjes staan de getallen 10, 25, 50, 75 en 100. De ringen zijn van dik gevlochten touw. In elkaar gezet blijken de losse onderdelen een werpspelletje te vormen. Leuk om eens met de kleinkinderen uit te proberen. En dat blijkt een succes. Kleinzoon ziet meteen de mogelijkheid om hoge ogen te gooien en kleindochter kan plagen door de stokjes te verstoppen.
Eerst de goede afstand bepalen van waaraf de ringen gegooid moeten worden. Te dichtbij is flauw en bij veraf is de kans op treffen van een stokje met bijbehorend getal te klein. Zonder enige uitleg lijkt de bedoeling van het spel zich als vanzelf aan te dienen: de geworpen getallen bij elkaar optellen met liefst een zo hoog mogelijke score. Bij de eerste paar worpen gaat het optellen van de getallen nog niet vlekkeloos. Bovendien zit de totaalscore al snel boven de honderd en dat komt voor een kind uit groep 2 dichtbij wat volwassenen oneindig noemen. Simpele variaties op het bereiken van de hoogste score maken het spel afwisselend. Bijvoorbeeld een vooraf afgesproken totaalscore. Dan is behalve optellen uit het hoofd ook nog aftrekken nodig.
Het blijkt dat het kleinkind al snel de regelmaat in de 25-tallen herkent. Bij de worpen van 25+75 hoeft hij niet meer lang na te denken en ook niet bij 50+50. Als opa vraagt of het niet gek is dat de som in beide gevallen 100 is, dan kan hij mooi uitleggen wat er in zijn hoofd omgaat bij een optelling. En daar gaat het om. Je ervan bewust worden dat er verschillende manieren van rekenen zijn die allemaal naar het goede antwoord leiden. Maar ook dat je sneller resultaat hebt als je patronen herkent. Zoals met de 25-tallen, wanneer je je tenminste niet laat afleiden door een “stoorworp” van 10.
Het werpspel stimuleert kinderen om kijken, mikken en rekenen spelenderwijs te combineren. En wat is er leuker voor grootouders dan het spel mee te spelen voor de zo noodzakelijke training van hun eigen motoriek en cognitie.
Leuke blog weer!